Cumhurbaşkanı (CB) Erdoğan, gazeteciler Can Dündar ve Erdem Gül’e tahliye yolunu açan Anayasa (AY) Mahkemesi’nin hak ihlali kararına tepki göstermiş ve “Verdiği karara da uymuyorum, saygı da duymuyorum” demişti. Böyle bir söze hayret etmemek mümkün değil. Bir CB, AY kararına uymazsa vatandaşta “Bende hiçbir mahkeme kararına uymuyorum” derse o ülkede kaos çıkmaz mı?

Yürürlükte AY’nın 138. maddesi: “Yasama ve yürütme organları ile idare mahkeme kararlarına UYMAK zorundadır” diye yazmaktadır. Her vatandaş gibi CB’da saygı duymayabilir eleştirebilir ama uymak zorunda olduğunu da bilmelidir. CB’nın mevcut yetkilerini de bu AY’ya göre kullanmaktadır.

AY’nın bu kararına bir defa değil her fırsat bulduğu yerde itirazını sürdürüyor. Bu karar bir beraat kararı da değil, tahliye kararıdır. Bu ne kindir anlayamadım. Her yerde ve her konuda CB’nın dediği mi olacak? CB’nın dediği olacaksa o ülkede hukuk olmaz.

CB’nın sözleri Türkiye Cumhuriyetine kurumlarına kurallarına darbedir ve anarşiye hukuksuzluğa cesaret vermektedir. Türkiye’de maalesef iktidarın siyasi suçlamalarına göre hukukta çok miktarda iddianameler yazılıyor.

CB, Dündar ve Gül kararına öyle öfkelidir ki “Birinci mahkeme kararında direnirse AY’nın verebileceği bir karar yoktur. O kişiler isterlerse AİHM’ne gidebilir. AİHM eğer AYM’nin verdiği istikamette bir karar verirse sadece tazminat bakımından bağlayıcıdır. Devlet tazminata itiraz yapar yahut tazminatı öder” CB’nı acaba tazminatı kendi cebinden mi ödeyecek yoksa fakir fukaranın vergilerinden mi?

CB’nın bu ifadelerinden yerel mahkemelere verdiği talimat şu oluyor. “Siz bildiğinizi yapın AYM’ni AİHM’ni boş verin, gerekirse biz parasını öder o insanları hapishanelerde süründürmeye devam ederiz”. Bu talimatlarla kişisel haklarımızın korunması için güvenmemiz gereken mahkemelerde ortada kalmamış oluyor. CB “Param kadar konuşurum” diyor. “Tazminat parasını öder, mahkeme kararlarını uygulamam” dediğine göre Hukuk’un yerine muktedirin kişisel ve siyasal tercihi alıyor. Hukukun üstünlüğü yok, üstlerin hukuku var demektir.

AKP iktidarında 18 Haziran 2014 yılında Ceza Kanununun 277. maddesi değiştirilerek sorgu aşamasında “Yargı görevi yapanlara emir vermek veya baskı yapmak veya nüfuz icra etmek” suç olmaktan çıkarıldı. Dünyada hiçbir hukukta olmayan hukuk garabeti, Türkiye’de uygulanır oldu. Yargı siyasallaştı. Böyle bir ülkede adaletten bahsedilebilir mi? Siyasiler hukuka emir veriyor.

Dündar ve Gül’ün hapiste olmaları Avrupa’da basın özgürlüğü olarak hükümetin karşısına çıkıyordu. İki gazetecinin AY’nın kararı ile tahliye olmaları yandaş medyasında da hükümette de olumlu karşılandı. Ancak Erdoğan karşı çıkınca “U” dönüşü yaptılar. AYM’nin karşısına geçtiler.

AYM’ne ver yansına başladılar. AYM’si başkanı Zühtü Arslan’ı Fethullahçılıkla suçladılar. Havuz medyası bunu hep yapıyor, hükümete muhalefet eden her kişi Fethullahçı oluyor. 80 öncesi “komünist” damgası vurulduğu gibi bu günde Fethullahçı damgası vuruluyor.

İki gazetecinin tutuksuz yargılanmasından CB rahatsızlığı biliyor ki “Casusluk” davasından bir şey çıkmaz. Aynı konular daha evvel Aydınlık gazetesinde yayınlanmıştı. En ufak bir soruşturma bile olmamıştı. Hollanda’nın elinde Türk Tırlarının envanteri vardı. Hollanda Dışişleri Bakanlığı “Türk Tırlarının içinde bulunan malzeme ile ilgili bilgi elimizde” açıklaması yapmıştı.

Erdoğan’ın amacı basını susturmak, bu gibi haberler yaparsanız iki gazeteci arkadaşınız gibi sizleri de hapishanelerde çürütürüz gözdağı vermek içindir.